Harbiden öyle...
Yani blogun başında görülüyor zaten ilk hadiseler... De bu işin bir yerde sona ermesi gerekmez mi ya!
Hatun ayrılma kararı aldı ve bunu hiç zaman kaybetmeden ve çevirme çalışmaları için fırsat tanımadan uyguladı; çocukla görüşmeler vs. kısıtlandı...
Üstüne sipariş edilen güzelim Bayerische Motoren Werke araçtan, araba gümrüğe geldikten sonra vazgeçildi, onun yerine moderate bir fransız edinildi... Üstüne işler zangırdamaya başladı, tahsilatlar düştü... Tehlikeli bir durum yoksa da zil takıp oynanası birşey değil bu..
Devam edelim, satılması gereken bir ev var ortada ve fakat iki aydır bütün emlakçıların "çok açıldı maşallah" olduğu konusunda ağız birliği ettiği siktimin piyasasında bir tane ciddi alıcı bulunamadı... Yine boşaltılıp taşınılması gereken evdeki kiracı da "haftaya çıkacağım, öbür gün çıkacağım" ağızları yapa yapa şubatın ortasını getirdi (call-tuck!)...
Bu tip durumlarda insanın siyasal sosyal sportif aidiyetlerinden birkaç gol atıp skoru dengede tutması, daha doğrusu maça (hayata) tutunma fırsatı vermesi fena olmazdı değil mi? Yok hayır... Sadece sevdikleri değil, tanrı tarafından da terk edilme hali yaşıyoruz (biz? me, myself & I)...
Önce zaten başından beri iyi gitmeyen Galatasaray dibin de dibini aramakla meşgul son 2 aydır... Bu her zamanki standart problem diye fazla üstüne düşülmeyebilir... Ancak, seyrettiği her sportif olayda da birini tutmakta ısrar eden bir adama bu kadar yüklenme be! İki dip örnek vereyim de aradakileri söylemeye gerek kalmasın... Bir keyif vasıtası olarak izlediğim Barça berabere kaldı... Devam edelim; bu da olmaz derken, sırf lanetimi test etmek için Clippers - Cleveland maçında 26 maçtır kazanamayan cleveland karşısında L.A.jr takımını tuttum ve sayemde şovalyeler 55 gün sonra galibiyet yüzü gördüler...
Ne denir buna? YUH!!!
Artık herşeye ilgisizim tamam mı! Benim yüzümden başkaları da acı çekmesin... Sadece rakım sahte olmasın yeter... Suyun / buzun da bozuk olacak hali yok ya!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder